จากคนทำสเปเชียลเอฟเฟกซ์ สู่เจ้าของโรงบ้านผีสิง

เขาเป็นบุคคลผู้มากความสามารถ เคยเป็นช่างแต่งหน้าผี ทำสเปเชียลเอฟเฟกซ์ และสร้างฉากภาพยนต์มาหลายสิบปี นอกจากนี้ยังผันตัวมาเป็นเจ้าของโรงบ้านผีสิงในงานวัด เล็ก ซูลู (ศรชัย จันทรโชตะ) วัย 63 ใช้เวลาว่างจากช่วงพักงานกองถ่าย อยู่ว่างๆ จึงเปิดโรงผีสิงเพื่อสร้างรายได้เลี้ยงครอบครัว จนกลายเป็นหนึ่งในตำนานบ้านผีสิงของไทย ที่ไม่เหมือนใคร

จุดริเริ่มเกิดจากได้มีโอกาสร่วมสร้างฉากบ้านผีสิงให้กับกองถ่ายภาพยนต์ของต่างประเทศ ในปี 2529 เมื่อถ่ายภาพยนต์เสร็จ ต้องรื้อฉากออก เขาคิดว่าจะนำฉากเหล่านี้ไปทำอะไรดี หากรื้อทิ้งเป็นเศษไม้ เศษขยะ คงน่าเสียดาย อุตส่าห์ลงทุนด้วยงบประมาณสูง ใช้เวลาสร้างหลายวัน ถ้านำโรงผีไปใช้งานอื่นต่อ ผันแปรให้เป็นเงินคงจะดี  จึงรื้อฉากเก็บไว้บางส่วน จากนั้นไปเช่าที่ในงานวัด เพื่อสร้างโรงผีสิงขึ้น นำโครงสร้างที่มีอยู่แล้วไปปรับปรุงให้น่าสนใจ  เพื่อให้เข้ากับผู้ชมชาวไทย

เปิดตัวครั้งแรกที่จังหวัดนครศรีธรรมราช อันเป็นถิ่นเกิด  ระยะแรกออกแค่ช่วงสั้นๆ ระหว่างพักงานกองถ่ายภาพยนตร์ หากมีเวลาก็มาเปิดบ้านผีสิง ออกงานประปราย ตระเวนเดินสายแถบภาคใต้

การหาเงินใช้ช่วงที่พักงานกองถ่ายภาพยนต์ สามารถทำเงินเลี้ยงครอบครัวได้ แม้ต้องออกเร่ร่อนไปจังหวัดต่างๆ ทว่าในบางจังหวัดกลับทำเงินได้ดี บางคืนได้หลายหมื่นบาท อีกทั้งยังทำให้ลูกหลานได้มีงานทำ  เล็กจึงเดินเข้าสู่วงการบ้านผีสิงอย่างจริงจัง ในปี 2535 ออกเดินทางกับคาราวานเร่ เป็นชนเผ่ายิปซีที่ไม่มีบ้านเลขที่  เลือกเส้นทางสร้างความตื่นกลัวให้กับพี่น้องประชาชน ได้รู้จักกับผีชนิดต่างๆ

ข้อได้เปรียบของเขาคือ การร่ำเรียนมาทางศิลปะ จึงทำให้ผลงานเหนือกว่าโรงผีรายอื่นๆ ตั้งแต่การออกแบบหน้ากากผีติดหน้าโรง การประดับประดาหน้าร้าน  การคิดวางผังโรงให้มีความซับซ้อน การแต่งหน้าโรงในสไตล์ต่างๆ โรงผีของเขาจึงดึงดูดผู้คน แม้แต่การวางแปลน วิธีเดินเข้าออก จะต้องผ่านเจออะไรบ้าง  เขาดีไซน์ไว้หมด  เพื่อสร้างความตื่นเต้นให้กับผู้ชม

ภายในโรงจะใช้ทั้งหุ่นผีแบบตั้งนิ่งๆ และผีแบบที่ใช้คนแต่งเป็นผี อยู่ตามจุดต่างๆ ไม่ได้ใช้กลไกของรอกที่ดึงให้หุ่นผีเคลื่อนไปมาอย่างที่บางโรงใช้  เนื่องจากเกรงว่าจะเกิดอันตรายกับผู้ชมได้

อีกจุดที่ทำให้โรงผีของเขาเย้ายวนใจคือการจัดแสงไฟแต่งร้าน  สร้างบรรยากาศให้ดูน่ากลัว  ซึ่งเขาเคยได้รับทุนไปศึกษาต่อที่ประเทศญี่ปุ่น ในสมัยที่เป็นนักเรียนการแสดงของสถานีโทรทัศน์ช่อง 3  จึงนำความรู้ด้านสร้างฉากและจัดไฟที่ร่ำเรียนมาใช้ ดัดแปลงให้โรงผีของเขาออกมาไม่เหมือนใคร

ส่วนเสียงประกอบที่ใช้ในบ้านผีสิง แม้จะทำมาแบบสำเร็จรูป แต่มีหลายเวอร์ชั่น หลากสำเนียง ผสมผสานด้วยดนตรีของภาคต่างๆ หากเป็นภาคกลางจะใช้เสียงระนาด เสียงซอเคล้าคลอ  ภาคใต้ใช้ดนตรีออกไปในโทนมโนราห์ สำเนียงพากย์ออกไปทางปักษ์ใต้ ทางอีสาณออกโทนหมอลำ มีเสียงแคน โปงลาง เพื่อจูงใจผู้ชมในแต่ละภาค

เวลาหลายสิบปีที่เขาโลดแล่นในวงการผี ได้สร้างความสุขความตื่นเต้นให้ผู้ชมมากมาย  แม้จะเป็นผีปลอมๆ แต่ก็หลอกหลอนให้จินตนาการเกิดภาพไปต่างๆนานา