ประเด็นคือ – เด็กไทยสุดเจ๋ง อายุแค่ 13 แต่ผลิตโดรนใช้เอง เริ่มจากใฝ่เรียนรู้ ทั้งยังวางแผนพัฒนาคุณภาพให้ดียิ่งขึ้น เพื่อรองรับการใช้งานด้านต่างๆ ในอนาคต
“อากาศยานไร้คนขับ” หรือ “อากาศยานไร้นักบิน” มีชื่อเรียกเป็นสากลว่า “ยูเอวี” (Unmanned Aerial Vehicle: UAV) เป็นอากาศยานที่ไม่มีนักบินประจำการอยู่บนเครื่อง แต่สามารถควบคุมได้ด้วยระบบควบคุมอัตโนมัติระยะไกล ซึ่งต้องอาศัยโปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่มีระบบซับซ้อนติดตั้งไว้ในอากาศยาน อาจกล่าวได้ว่า “อากาศยานไร้คนขับ” ก็คือเครื่องบินที่สามารถบินได้ด้วยระบบอัตโนมัติ โดยไม่ต้องใช้นักบินประจำการอยู่บนอากาศยาน อาจมีการติดตั้งกล้องถ่ายภาพคุณภาพสูง ทั้งกล้องถ่ายภาพในเวลากลางวันและกล้องถ่ายภาพในเวลากลางคืน ปัจจุบันมีการเรียกขานอากาศยานไร้คนขับว่า “โดรน” (Drone)
วันนี้ (11 ธ.ค. 60) ผู้สื่อข่าวได้เดินทางไปพบกับ เด็กชาย ชนิตร์นันท์ เจริญพจน์ หรือ น้องบีม อายุ 13 ปี เด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนมารีวิทย์ พัทยา ที่ใฝ่ฝันอยากเป็นนักประดิษฐ์อากาศยานไร้คนขับ โดยมีแนวคิดผลิตอากาศยานไร้คนขับได้สำเร็จ ด้วยการฝึกฝนและพยายามใฝ่รู้ จากการสังเกตอุปกรณ์ไฟฟ้าและของเล่นบังคับ เช่น รถบังคับ และเครื่องบินบังคับ เป็นต้น
นางเพ็ญลักษณ์ เจริญพจน์ มารดาของ “น้องบีม” เล่าว่า น้องเริ่มสนใจเรื่องอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์เมื่อตอนอายุ 7 ขวบ โดยเริ่มจากการสังเกตอุปกรณ์ไฟฟ้า เริ่มดูการหมุนของพัดลม และประดิษฐ์เครื่องเล่นรถบังคับใช้เอง ระยะแรกเริ่มจากการสังเกตแผงวงจรไฟฟ้าง่ายๆ แต่ละชนิด สามารถใช้ประโยชน์เพื่อต่อยอดเชื่อมกับอุปกรณ์ชนิดใดได้บ้าง โดยเรียนไปด้วยพร้อมๆ กับศึกษาวิธีการทำโดรนหลังเลิกเรียนวันละ 2 ชั่วโมง
“ล่าสุดน้องบีมพัฒนาอากาศยานไร้นักบิน หรือ “โดรน” จนสำเร็จและขึ้นบินได้อย่างดี ทุกวันนี้ภูมิใจตัวน้องเป็นอย่างมาก คอยให้กำลังใจมาตลอด โดยบอกกับน้องว่าสิ่งที่ทำในวันนี้ทำดีแล้ว ท้อได้แต่อย่าถอย สิ่งที่ทำไปแล้วถ้าไม่ประสบผลสำเร็จให้ทำต่อไป ซึ่งการลองผิดลองถูกสักวันก็จะประสบผลสำเร็จสำหรับอายุระดับเขา” มารดาของน้องบีมกล่าว
เด็กชาย ชนิตร์นันท์ หรือ น้องบีม เปิดเผยว่า การสร้างอากาศยานไร้คนขับใช้เวลากว่า 2 เดือน ใช้งบประมาณกว่าหมื่นบาท ซึ่งได้รับการสนับสนุนอย่างดีจากครอบครัว ส่วนตัวรู้สึกภูมิใจมากที่สามารถสร้างอากาศยานไร้คนขับได้เองจนสำเร็จ และในอนาคตมีแนวทางว่าจะพัฒนาให้มีใบพัดมากขึ้น ลำใหญ่ขึ้น จนสามารถรองรับสิ่งของได้มากขึ้น เพื่อรองรับความต้องการด้านต่างๆ ทั้งภาคการเกษตรและการท่องเที่ยว
