อายุ 18 ปีขึ้นไป คือหนึ่งในคุณสมบัติของ ‘ลูกจ้างชั่วคราว’ ที่มีสิทธิรับเงินเยียวยาจากรัฐบาล เดือนละ 5,000 บาท 3 เดือน แต่ เกล หรือ ทัศนารีย์ วิเศษรจนา นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 บอกกับ Workpoint News ว่าตัวเธอเองและเพื่อนๆ อีกหลายคนที่ทำงานพาร์ทไทม์หาเงินส่งตนเองเรียน ก็ได้รับผลกระทบทางเศรษฐกิจจากโควิด-19 เช่นกัน แม้ว่าจะอายุไม่ถึง 18 ปี
“ทำงาน BA ค่ะ เชียร์สินค้า จัดบูธในห้างประมาณนี้” เกลเล่าว่าหลังจากรัฐบาลประกาศปิดห้างสรรพสินค้า นักเรียนนักศึกษาจำนวนมากถูกยกเลิกงาน “ไม่ใช่ทุกคนที่ผู้ปกครองซัพพอร์ตค่าใช้จ่ายได้เต็มที่ ใช่ไหมค่ะ พอโควิด-19 เข้ามาปุ๊บ รายจ่ายยังเท่าเดิม แต่ว่ารายรับเราไม่เท่าเดิมแล้ว ก็เลยกระทบเยอะพอสมควรเลยค่ะ”
ทัศนารีย์ วิเศษรจนา (เกล) นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5
แม่ของเกลประกอบอาชีพพนักงานรักษาความปลอดภัย มีรายได้ต่อเดือนไม่มากนัก “ถามว่าเดือนต่อเดือนพอไหม ก็พอค่ะ แต่ในการที่จะเรียนต่อทางบ้านไม่สามารถซัพพอร์ตได้ทุกอย่างอยู่แล้ว” เมื่อไม่นานนี้ เกลเพิ่งได้รับทุนการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง สนับสนุนค่าหน่วยกิตให้เธอเรียนในคณะที่ใฝ่ฝัน อย่างไรก็ตาม เด็กหญิงบอกว่าค่าใช้จ่ายในการเรียนมหาวิทยาลัย 4 ปี ไม่ได้มีแค่ค่าเทอม แต่ยังมีค่าธรรมเนียมต่างๆ ค่าหอพัก และค่าใช้จ่ายรายวันอื่นๆ เธอจึงตั้งใจว่าจะใช้เวลา 1 ปีที่เหลือก่อนเข้ามหาวิทยาลัย ทำงานเก็บเงินให้ได้มากที่สุด
“แผนก็คือทำงานเก็บเงินไปยาวๆ จะยื่นเข้ามหา’ลัยปีหน้าค่ะ แต่ถ้าทำงานไม่ได้จริงๆ (ยิ้มแล้วนิ่งคิดไปพักนึง) อาจจะต้องปรับเปลี่ยนแผน คงต้องดร็อปไปอีกปี” เกลบอก
“ผมเป็นนักศึกษาแต่ก็มีอาชีพ เลยลงทะเบียนเอาไว้แล้ว รอเขาประกาศอยู่ว่าจะได้รับเงินช่วยเหลือไหม” ไชโย หรือ ดุษฎี ถิรธนกุล นักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยของรัฐ บอกกับ workpoint TODAY ก่อนโควิด-19 ระบาด ไชโยรับสอนพิเศษเกี่ยวกับศิลปะ “จะไปสอนที่บ้านของผู้เรียนครับ ได้เงินครั้งละ 500 บาท แต่พอมีผลกระทบเรื่องโควิด-19 ก็เลยไม่ได้ไป”
ดุษฎี ถิรธนกุล (ไชโย) นักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยของรัฐ
ที่ผ่านมา นักศึกษาหนุ่มมักจะนำเงินค่าสอนพิเศษมาเก็บสะสมไว้เป็นค่าเทอม ค่าหอพัก และค่ากินค่าใช้ “ค่าเทอมประมาณ 40,000 บาทครับ กู้ กยศ. ของเทอมนี้ได้ 20,000 บาท ต้องหาเพิ่ม แต่ตอนนี้นั่งเครียดอยู่ว่าจะหายังไงดี ถ้าจะสอนผ่านวิดีโอคอล ผมเคยลองปรึกษาผู้ปกครองของน้องที่สอนแล้ว เขาก็อยากเซฟตัวเองด้วย แล้วรู้สึกว่ามันไม่คุ้มถ้าเรียนผ่านวิดีโอคอล”
workpoint TODAY ถามไชโยว่า เขาขอความช่วยเหลือจากทางบ้านบ้างไหม ไชโยตอบ “ผมก็ถามๆ ครับ แต่มันเหมือนไปเพิ่มความเครียดให้เขา” ครอบครัวของไชโยค้าขายอยู่บริเวณป้ายรถเมล์ ซึ่งโดยปกติจะมีลูกค้าเยอะพอสมควร แต่ทุกวันนี้ลูกค้าลดลงอย่างเห็นได้ชัด “จริงๆ ทางบ้านก็ช่วยหานะครับ แต่ขายของได้ไม่ค่อยดี เขาก็บอกว่าอาจจะให้ดร็อปเรียนถ้าเกิดไม่มีเงินส่ง ต้องเอาเงินมาจ่ายค่าเช่าบ้านก่อน ค่าซื้อของเข้าร้านก่อน ธุรกิจมันต้องทำต่อไปอะครับ”
ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันที่ยังคาดเดาไม่ได้ว่าวิกฤติใหญ่ครั้งนี้จะสิ้นสุดลงเมื่อใด ทั้งสองคนบอกว่าคงต้องหาทางแก้ปัญหาเรื่องขาดรายได้ต่อไป แต่ก็อยากให้รัฐบาลหรือสถาบันการศึกษามีมาตรการช่วยเหลือนักเรียน นิสิต นักศึกษาด้วย
“แค่ค่าใช้จ่ายของผู้ปกครองเอง 5,000 บาท ถือว่าน้อยพอสมควรเลยค่ะ เราไม่ได้มีเงินเก็บที่จะพออยู่ได้นาน แค่ประมาณ 3 หรือ 4 เดือน ปกติก็เดือนชนเดือนอยู่แล้ว พอมีปัญหาโควิด-19 มาปุ๊บ เราจะแก้ไขไปยังไงอะคะ อยากให้มีมาตรการช่วยเหลือ เช่น ลดค่าเทอม คืนค่าเทอม ช่วยลดค่าใช้จ่ายของนักเรียนนักศึกษาค่ะ” เกลทิ้งท้าย
