(1) ลูกจ้างที่อยู่ในระบบประกันสังคม มาตรา 33 มีสิทธิรับเงินทดแทนรายได้ ทั้งในกรณีที่ต้องหยุดงานชั่วคราวเพราะการแพร่ระบาดของ COVID-19 และกรณีที่ถูกเลิกจ้าง
- กรณีว่างงานด้วยเหตุสุดวิสัย เช่น ต้องกักตัว 14 วัน หรือรัฐสั่งให้นายจ้างหยุดกิจการชั่วคราว สามารถขอรับเงินทดแทน 62% ของค่าจ้าง ไม่เกิน 90 วัน
- กรณีถูกเลิกจ้าง สามารถขอรับเงินทดแทน 70% ของค่าจ้าง ไม่เกิน 200 วัน และยังใช้สิทธิรักษาพยาบาลในระบบประกันสังคมได้อีก 6 เดือน
ขอรับประโยชน์ทดแทนได้ที่ https://www.sso.go.th/eform_news
(2) ลูกจ้างที่ตกงาน ถูกเลิกจ้างโดยไม่มีความผิดหรือไม่สมัครใจ มีสิทธิรับเงินชดเชยจากนายจ้างตาม พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน 2541 โดยจำนวนเงินชดเชยที่จะได้รับนั้น ขึ้นอยู่กับอายุงาน
- อายุงาน 120 วัน แต่ไม่ครบ 1 ปี ได้เงินชดเชยไม่น้อยกว่าค่าจ้าง 30 วัน
- อายุงาน 1 ปี แต่ไม่ครบ 3 ปี ได้เงินชดเชยไม่น้อยกว่าค่าจ้าง 90 วัน
- อายุงาน 3 ปี แต่ไม่ครบ 6 ปี ได้เงินชดเชยไม่น้อยกว่าค่าจ้าง 180 วัน
- อายุงาน 6 ปี แต่ไม่ครบ 10 ปี ได้เงินชดเชยไม่น้อยกว่าค่าจ้าง 240 วัน
- อายุงาน 10 ปี แต่ไม่ครบ 20 ปี ได้เงินชดเชยไม่น้อยกว่าค่าจ้าง 300 วัน
- อายุงาน 20 ปีขึ้นไป ได้เงินชดเชยไม่น้อยกว่าค่าจ้าง 400 วัน
(3) ลูกจ้างชั่วคราว แรงงาน อาชีพอิสระ นอกระบบประกันสังคม ที่ได้รับผลกระทบจาก COVID-19 จนขาดรายได้ สามารถลงทะเบียนรับเงินเยียวยาจากรัฐบาล เดือนละ 5,000 บาท นาน 3 เดือน ทั้งนี้ผู้ประกันตนตามมาตรา 39 และ 40 สามารถลงทะเบียนรับเงินเยียวยา 5,000 บาทในส่วนนี้ได้ เพราะไม่ได้รับเงินทดแทนกรณีว่างงานจากประกันสังคมเหมือนผู้ประกันตนมาตรา 33
ลงทะเบียนที่ www.เราไม่ทิ้งกัน.com
