ประเด็นคือ- ที่ปากีสถาน มีเด็กจำนวนมากที่ต้องหยุดเรียนกลางคัน เพราะครอบครัวไม่มีเงินส่งเรียน แต่มีโครงการที่ช่วยให้เด็กๆ เหล่านี้ ได้กลับไปเรียนอีกครั้ง
ด.ญ.ชากุฟตา นาฟีส วัย 12 ปี ไม่มีโอกาสได้ไปโรงเรียนเหมือนเด็กคนอื่น เพราะรายได้จากพ่อของเธอที่มีอาชีพเป็นช่างไม้ ไม่เพียงพอที่จะเลี้ยงดูลูกๆ ทั้ง 9 คนได้ ขณะที่แม่ก็มีรายได้เล็กน้อยจากการรับจ้างเย็บผ้า แต่ชากุฟตาก็ได้มีโอกาสเรียนหนังสืออีกครั้ง เมื่อเธอได้เข้าร่วมโครงการโรงเรียนทางเท้า (Footpath School) ซึ่งมอบโอกาสในการศึกษาขั้นพื้นฐานให้แก่เด็กข้างถนน และเด็กที่มาจากครอบครัวฐานะยากจนในนครการาจีโดยไม่มีค่าใช้จ่าย
ชากุฟตา บอกว่า ชอบเรียนภาษาอูรดู และวิชาวิทยาศาสตร์ ครูสอนให้พวกเธอได้รู้จักสิ่งต่างๆ มากมายไม่ว่าจะเกี่ยวกับโลกของเรา ไปจนถึงเรื่องกฎหมาย ชากุฟตาเป็นหนึ่งในเด็กหลายพันคนที่ได้รับการศึกษาที่โรงเรียนทางเท้า ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านเช่าของเธอเพียงหนึ่งกิโลเมตร
ไซเยดา อันฟาส อาลี ชาห์ ไซดี ผู้ก่อตั้งโรงเรียนทางเท้า บอกว่า เธอต้องการช่วยเด็กด้อยโอกาสหรือมีพื้นเพที่ยากลำบาก ซึ่งเด็กที่มาเรียนที่นี่ล้วนเคยเป็นขอทาน หรือเคยเกี่ยวข้องกับอาชญากรรม ซึ่งกลุ่มค้ามนุษย์และผู้ที่ใช้เด็กเป็นเครื่องมือหากิน มักไม่ต้องการให้เด็กได้เรียนหนังสือ เพราะเกรงว่าจะขาดรายได้
ซานา ริอาซ ครูอาสาที่สอนที่โรงเรียนทางเท้ามาเป็นเวลาหนึ่งปี บอกว่า นักเรียนกระตือรือร้นในการเรียน แม้สถานที่จะถูกรบกวนด้วยเสียงรถราที่วิ่งผ่านไปมาจนบางครั้งนักเรียนไม่ได้เสียงครู
ทั้งนี้ ปากีสถานมีจำนวนเด็กที่ต้องเลิกเรียนกลางคันสูงมาก โดยข้อมูลปี 2558 ถึง 2559 พบว่า มีเด็กอายุ 5 ถึง 16 ปี มากกว่า 22 ล้านคน ที่ต้องออกจากโรงเรียน ขณะที่เด็กในวัยเดียวกันนี้ที่มีโอกาสเรียนมีจำนวน 28 ล้าน 5 แสนคน
